Prawdziwe imię i nazwisko artysty to Andrew Warhola. Choć podawał kilka dat swoich urodzin, za faktyczną uznaje się 6 sierpnia 1928 roku. Andy Warhol przyszedł na świat w Pittsburghu, w rodzinie słowackich emigrantów. Pytany, skąd pochodzi, odpowiadał - znikąd. Wizerunek osoby znikąd kreował całe życie. Był chorowitym chłopcem. Zmagał się najpierw ze szkarlatyną, a następnie w wyniku powikłań z pląsawicą. Z matką łączyła artystę bliska i dość specyficzna relacja. Julia bardzo go kochała, ale także ograniczała. Młody Andy, uwielbiony przez nią, żył w izolacji i nie spotykał się z rówieśnikami. By zapewnić chłopcu rozrywkę, opowiadała różne historie. Wspólnie wycinali z magazynów oraz komiksów zdjęcia, i robili kolaże. Dzieciństwo wypełnione sztuką, kolorowymi czasopismami i opowieściami, sprawiły, że Andy Warhol, pragnął rozwijać się artystycznie. Osobą, która, jako pierwsza zauważyła talent chłopca, był jego ojciec, który zmarł, gdy Warhol miał 14 lat. To matka jednak rozwijała artystyczne pasje syna. Interesował się coraz bardziej rysunkiem. Młody i bystry  Andy Warhol w 1945 roku został szybciej przyjęty na studia. Rozpoczął naukę projektowania użytkowego na ówczesnym Carnegie Institute of Technology. W wieku 21 lat, po ukończeniu studiów, przeprowadza się do Nowego Jorku, gdzie otrzymuje pracę ilustratora w popularnym "Glamour".

Pop art

Andy Warhol fascynował się  światem reklamy i kultury masowej. Ulubioną techniką artysty był sitodruk (metoda wywodząca się z Japonii), który podniósł amerykańską kulturę popularną oraz styl życia do rangi sztuki. Dzieła powstawały za pomocą szablonu, nałożonego na siatkę, przez którą warstwowo przetłaczano farbę na płótno.

Mawia się, że do świata sztuki artysta wszedł poprzez ulubioną zupę pomidorową Campbell i serię jej ilustracji. Andy Warhol wyznaczył tym samym nowy nurt: pop-artu amerykańskiego. Punktem zwrotnym w karierze Warhola stała się wystawa w 1962 r. w Nowym Jorku. Prace przedstawiały 32 płótna z puszkami zupy, ułożone w rzędach. Nasuwały skojarzenie sklepowych półek.

Artysta tłumaczył swoje dzieło pragnieniem ujawnienia prawdziwej natury prostych rzeczy. Chciał pokazac, że żelazko czy odkurzacz mogą być tak samo piękne jak zielone wzgórza czy skąpana w słońcu łąka z kwiatami. Artysta wywołał dyskusję oraz mieszane uczucia u recenzentów.

Światło dzienne ujrzały wtedy m.in. słynne serie dolarów i Coca-Coli (zielone butelki). Podobało mu się, że konsumenci, niezależnie od stanu posiadania, kupują to samo: prezydent pije colę, Liz Taylor pije colę i ty pijesz colę.

Dla jednych był synonimem kiczu, inni zaś odbierali artystę jako geniusza współczesnej sztuki masowej.

Pop-art narodził się w Anglii, jednak traktowany jest jako nurt amerykański, gdyż tam osiągnął wybitne formy. Andy Warhol zaś stał się głównym przedstawicielem omawianego nurtu. Obrazy powstałe z przeciętności, stały się nowoczesną ikoną. Sztuka pop-art wyróżnia się pozbawionym emocji obiektywizmem oraz ukazywaniem świata takim, jaki jest. Andy Warhol widział artyzm w najprostszych rzeczach. Zauważył, że konsumpcjonizm jest silnie wpisany w kulturę masową. Dzieło Campbell`s, czyli seria obrazów, przedstawiających puszkę z zupą pomidorową, było symbolem reklamy i komercjalizacji świata (firma do dziś korzysta z tego wzornictwa). Technikę  seryjnego powielania Andy Warhol stosował jeszcze długo, w późniejszych pracach, które stały się ikonami jego twórczości. Inspiracją były nie tylko przedmioty użytku codziennego, ale także fotografie znanych gwiazd i slogany reklamowe.

Projektowanie użytkowe

W 1967r. Andy Warhol był już znanym artystą, choć nie zawsze cieszył się dobrą opinią. Słynna „Fabryka" była pracownią, artystycznym atelier oraz miejscem spotkań artystów, w którym powstawał nie tylko pop-art, ale też produkcje filmowe oraz muzyczne. Andy Warhol zatrudniał wielu artystów. Drukowali prace w różnych wariantach.

Zanim jednak Andy Warhol zainteresował się sitodrukami i seryjnym powielaniem, swą artystyczną drogę rozpoczynał od autoportretów i rysunków obuwia. Był zaangażowany w projekty z wielu dziedzin sztuki: malarstwa, filmu, literatury oraz muzyki. Zajmował się również wystrojem wnętrz, rzeźbą, tworzył ilustracje do czasopism i fotografie.  Założył magazyn „Interview”,  w którym przeprowadzano wywiady z gwiazdami.

Celem artysty było podniesienie do rangi sztuki, tego, co użytkowe. W okresie nowojorskim zyskał sławę, tworząc hasło reklamowe do butów sportowych: to shoe or not to shoe, nawiązującej do słynnej kwestii hamletowskiej. Projektował reklamy, witryny sklepowe i damskie buty, które uwielbiał. Andy Warhol pracował dla ekskluzywnego salonu obuwniczego - Israel Miller. I w malarstwie poszedł krok dalej, bowiem tutaj również był projektantem.

Obrazy

Obrazy Andy’ego Warhola inspirowane codziennością są nietuzinkowe i wciąż fascynują. Przypominają trochę komiksy: nasycone barwy, mocne kontrasty, jednocześnie czytelne i proste. Wcześniej, gdy nie wiedział, co malować, przyjaciele doradzili mu, by ilustrował to, co kocha. I tę radę Andy Warhol wziął do serca. Kochał gwiazdy, znane postacie, i chętnie je uwieczniał na swoich pracach.

Wykorzystując metodę sitodruku, portretował wielkie ikony popkultury, jak Marylin Monroe, Liz Taylor czy Elvisa Presleya, również swoje miasto - Nowy Jork. Portret Marylin Monroe wykadrował z filmu „Niagara". Andy Warhol stworzył „Dyptyk Marylin" kilka tygodni po śmierci aktorki. Nakładał na obrazy plamy mocno kontrastujących, jaskrawych kolorów, co dało typowy dla pop-artu efekt. Przez wiele lat tworzył kolejne wcielenia gwiazdy ekranu.

Drugą muzą artysty, której portret stworzył w 1963 r., była Liz Taylor. Uwielbiał aktorkę, będącą ówcześnie u szczytu sławy,  która za rolę Kleopatry, zainkasowała milion dolarów.

Był menedżerem zespołu The Velvet Underground- słynnej grupy rockowej. W 1967 roku tworzy obraz, który staje się jego albumu Underground & Nico.  Prosta, ale chwytliwa grafika przedstawia banana w jaskrawym kolorze, w trzech odsłonach. Zamiast nazwy zespołu, widnieje tylko podpis artysty pop-artu.

Andy Warhol uwielbiał koty, które towarzyszyły mu całe życie. Miał około 26 kotów i każdy miał na imię Sam. Stworzył serię ilustracji z kotami.

W roku 1968 Andy Warhol przeżył zamach na swoje życie, w wyniku którego był trzykrotnie postrzelony w brzuch. Bliskie spotkanie ze śmiercią zainspirowało innowatora pop-artu do stworzenia kilku obrazów, w tym słynnego „Rewolweru” – dokładnej kopii broni, z której został postrzelony. Dzisiaj obraz ten jest wart ok 6-7mln dolarów.

Andy Warhol pozostawił po sobie wiele dzieł na pograniczu różnych dziedzin sztuki. Największą sławę jednak przyniosły artyście jego obrazy na płótnie w stylu pop-art. Powielane reprodukcje, kiedyś budzące mieszane uczucia, dziś wystawiane są w największych muzeach świata i sprzedawane za miliony dolarów.

Masz ochotę na własny pop art, Marilyn czy kota? Wypróbuj malowanie po numerach Artimento!